Skopje

Zooo daar ben ik weer... We zijn gisteren aangekomen in Skopje (Macedonie) en hebben dus afscheid moeten nemen van de professor. Hij was blij dat hij ons als gast mocht hebben maar toen had ie onze kamer nog niet gezien hahaha... Gelukkig stond er een taxi voor het guesthouse die een Australier had geregeld dus we konden gelijk instappen.. De rit bleek vier euro te kosten bij na aanvraag maar dat bleek iets hoger te zijn dan die vier euro; dat hadden we kunnen weten. Uiteindelijk moest zowel de Australier als wij elk vier euro betalen.. Maar goed, op zon moment heb je geen keus en daarom lichten ze je ook constant op... Er gaat geen dag voorbij zonder sjoemelarij..

Die Australier moest ook dezelfde kant op als ons dus dat was wel relaxed.. In de bus ontmoetten we ook nog een aantal Amerikanen en een Duitser.. Bij de grensovergang werd de Duitser er uitgepikt en die hebben we ook niet meer terug gezien, zijn backpack bleef wel in de bus.. Daarnaast moest er nog een of andere Albanees bij de grensovergang achterblijven... Ja, ze hebben hier een geheel eigen beleid, weliswaar een beetje wilekeurig maar zo blijft wel het verrassingseffect er in..

Bij het station in Skopje stonden er allerlei sjoemelaars die je een taxirit aan willen bieden.. Zij rijden dan niet naar je hostel toe maar gewoon naar hun thuis zodat je daar kan overnachten.. De Lonely Planet raadde dan ook af om op het station een taxi te nemen; verstandiger is het om eerst het station uit te lopen en een paar honderd meter verder een taxi te nemen.. Dat geldt overigens voor alle stations hier in Oost Europa.. Dat deden we dan ook en binnen de kortste keren hadden we een taxi geregeld die ons voor drie euro naar het hostel wilde brengen.. Desalniettemin zette hij de taximeter aan waarvan we uitdrukkelikj gezegd hadden dat we dat niet accepteerden... Dus voor de zekerheid nog maar even gevraagd en hij bevestigde dat het idd drie euro was.. Na afloop van de rit gaf hij ons de bon en vroeg ons inderdaad drie euro.. Eindelijk een keer niet opgelicht dachten wij.. Er moet toch ergens een addertje onder het gras zitten en dat was ook zo.. Bij het omrekenen van de koers bleek dat de prijs in werkelijkheid maar 2 euro kostte. Hoe dan ook, geen dag voorbij zonder sjoemelarij..

Het hostel is erg relaxed.. We hebben airco in de kamer en het is hier verder erg rustig.. De gast van de receptie is wel helemaal van de kaart maar goed, misschien is dat een deel van de identiteit hier.. Gister in de namiddag zijn we de stad ingegaan. Echt weer een typische Sovjetstad met veel gigantische standbeelden, grote pleinen en noem maar op.. De sfeer van de stad vinden we beter dan in Pristina; die Sovjetstijl bevalt ons wel.. We hebben gegeten aan het centrale plein zodat we mensen konden spotten.. Op een gegeven moment werd er een extra bord eten voor ons neergezet. Bij navraag bleek dat het van het huis was maar goed, je zult hem wel voelen aankomen, natuurlijk stond ook dat gerecht op de rekening... Het budget van 10 - 15% aan sjoemelarijkosten wordt zo wel erg snel overschreden, maarja, dat terzijde..

Vandaag zijn we naar Lake Matka gegaan met een taxi.. Het is een prachtig meer gelegen in een kloof.. Het meer is op sommige plaatsen meer dan 300 meter diep.. We zijn daarheen gereisd met een Japanse moeder en haar dochter, zodat we de kosten van de taxi konden delen.. Daar aangekomen was ons plan om te relaxen, een beetje te lezen enzo, maar dat pakte iets anders uit.. Tijdens de wandeling door de kloof ontmoette we een Macedonische vader en zijn zoon en die bleken nogal geinteresseerd te zijn in die Japanse vrouwen.. Die ouwe vent was een echte 'womanizer, althans dat probeerde hij,., Hij deed er alles aan om het die vrouwen naar hun zin te maken en hij bleef maar met ons meelopen.. Afschudden bleek geen optie.. Op een gegeven moment bleek dat hij een politieagent was; dan gaan altijd gelijk de alarmbellen rinkelen en worden de veiligheidsprotocollen nog even doorgenomen.. Die Japanse vrouwen hadden het overigens ook door dat het niet echt te vertrouwen was; zij hadden het ook over secret police enzo.. Nou dan weet je wel hoe laat het is,.. Op een gegeven moment had hij het heel de tijd over trouwen en bruiloft en keek hij heel de tijd heen en weer tussen zijn zoon en een van de Japanse vrouwen; waarschijnlijk iets over uithuwelijken ofzo.. Niet echt zuivere koffie dus toen hebben we maar een taxi gebeld voordat hij zou aanbieden om ons weg te brengen... Al met al was het een iets andere dag dan we gepland hadden maar goed, de dagen lopen hier altijd anders dan gepland haha..

Inmiddels ben ik weer in het hostel.. We gaan straks nog even de Old Town verkennen; gisteren hebben we die blijkbaar over het hoofd gezien.. Althans, de gast van de receptie zijn dat de Old Town over de oude brug is.. Daar zijn we wel over heen gelopen maar het zag er aan de andere kant helemaal getrasht uit zodat we maar weer terug zijn gelopen.. Dat bleek dus de oude stad te zijn haha...

Morgen gaan we om half negen met de bus naar Sofia, das ongeveer 5 uur rijden maar we komen daar zes uur later aan omdat ze hier ook al met de tijd sjoemelen... Nja, er is een tijdsverschil van een uur.. We slapen een nacht in Hostel Mostel en daarna gaan we door naar Veliko Tarnovo.. De bedoeling was om in een keer door te rijden maar dat is al met al toch te lang, daarom splitsen we de reis maar op.. Sofia hebben we al gezien, is niet heel erg bijzonder maar goed, beter dat dan nog een vier uur extra in de bus.. Morgen weer een update :)

Pristina en het Guesthouse van de Professor

Na een nog al warme nacht staan we op het punt om met de bus naar Skopje af te reizen.. Dat is ongeveer 2,5 uur inclusief grensovergang naar Macedonie..Skopje schijnt een prachtige stad te zijn dus we verblijven daar twee dagen.. Dan hebben we ook eindelijk eens een dagje vrij om uit te rusten van onze werkvakantie.. Nou ja, zelfs het woord 'vakantie' is een groot woord, maar ja, dat terzijde...

Nu eerst even iets over Pristina en het verschil met Podgorica.. Zoals gezegd is Podgorica echt helemaal getrasht, zo'n typische Sovjetstad met een Sovjetmentaliteit.. Althans, voor zover wij daarover kunnen oordelen.. Podgorica had dan ook genoeg mooie lokaties om foto's te maken zodat de stad getoond kan worden zoals hij is.. Zodat de sfeer een beetje geproefd kan worden.. (Het zou overigens relaxed zijn als er een professionele fotograaf eens een reportage maakt over het leven hier. Waarschijnlijk zullen die er overigens al wel zijn)..

Pristina is eigenlijk niet de moeite waard om te fotograferen.. De stad is heel anders, weliswaar typisch Oost Europees maar niet echt zo getrasht om daar nou eens een foto van te maken.. Verder zijn er ook geen sightseeings. Ja, er is hier Newborn (wat de professor perfect vond) maar dat stelt echt drie keer niets voor.. Gewoon de letters Newborn, helemaal bespoten met graffiti en dat was het... Hhaha, dat soort sightseeings kennen we hier inderdaad. Vaak is er ook nog wel een clocktower aanwezig maar goed, dan kan je ook net zo goed een foto nemen van de kerktoren van de Levensbron ofzo...

De sfeer is hier wel veel meer Westers. Dat komt waarschijnlijk omdat het westen een grote vinger in de pap heeft gehad inzake de onafhankelijkheid van Kosovo.. Er wordt hier dan ook veel meer Engels gesproken en er zijn allerlei programmas om de wijken, wegen en straten op te knappen.. Dat is aardig gelukt moet ik zeggen..

Maar over het algemeen is Pristina niet de moeite waard om te verblijven... Er zijn nog andere steden in Kosovo die dat wel zijn maar helaas liggen die niet op de route of is er nauwelijks vervoer naar toe... Kosovo in het algemeen is trouwens echt veel meer ontwikkeld dan je zou verwachten... Ik had verwacht dat er nog al wat restanten van de oorlog te zien zouden zijn maar dat is hier echt allemaal weggewerkt, voor zover wij gezien hebben dan.. Hier bouwen ze de huizen ook gewoon af als ze er eenmaal mee begonnen zijn en dat geeft toch een heel ander straatbeeld.. Ben benieuwd hoe dat in Macedonie is..

Dan nog even een woord over het Guesthouse van de Professor.. Dat guesthouse hebben we gevonden in de Lonely planet en is opgericht door een professor, waarschijnlijk een gewezen professor, omdat hij vond dat er iets in Kosovo moet zijn voor backpackers. Verder is er inderdaad niets, behalve hotels maar die zijn onbetaalbaar.. Voor vijf euro zijn we met de taxi van het busstation hiernaar toe gebracht en bij de receptie zat echt een hele ouwe vent. Dat moest de professor himself zijn en dat was ook zo.. Echt een relaxe vent, hij moesten lachen om alles, vooral omdat hij heel de tijd alles kwijt was.. Maarja, we moesten ook ons paspoort hier afgeven en normaal ben je dan bang dat je opgelicht wordt of dat je paspoort er ineens niet meer is maar bij de professor hoefde je alleen bang te zijn dat ie het kwijt zou raken hahah... Trouwens, die professor is ook de enige geweest die ons niet opgelicht heeft in een hostel.. Hij verrekende keurig de deposit met het totale eindbedrag.. Normaal doen ze dat niet en dan krijg je een of ander raar verhaal met een boekingsfee ofzo.. Nou das allemaal onzin, maar goed, dat hoort nou eenmaal bij Oost Europa... Omdat hij geen twintig cent wisselgeld had, zei ik dat ie dat dan wel mocht houden en als ruil daarvoor gaf hij ons een bed extra hahaha.. Toen moest ie zelf ook weer heel hard lachen.. Al met al een relaxe homestay zo bij de professor... Even kijken of we nog met hem op de foto kunnen want dat mag eigenlijk niet missen.. (het zou overigens wel relaxed zijn als ik ergens die foto's kan uploaden maar dat gaat neit zo makkelijk)...

MAar goed, we moesten voor twaalf uur uitchecken bij de professor, en twaalf uur is ook echt twaalf uur bij hem, dus ik ga even douchen en inpakken en dan met de bus richting Skopje..

(Overigens, blijkbaar erkent deze website Kosovo ook nog niet als onafhankelijk land omdat in de landenlijst kosovo niet voorkomt.. dus heb ik maar Servie gebruikt maar als je dat hier zegt dan worden die Kosovaren echt gek)...

Tot dan!

Podgorica

Vanmiddag zijn we na een lange rit, ongeveer 8 uur met de bus inclusief grensovergang Montenegro - Kosovo, aangekomen in Pristina (de hoofdstad van Kosovo).. De busrit was prachtig, supermooi berglandschap.. Het opvallende was dat het berglandschap ophield zodra we Kosovo in kwamen... De bergen zijn een soort natuurlijke grens tussen Kosovo en Montenegro en dat verklaart ook waarom de Turken destijds bijna heel de Balkan getemd hebben maar niet Montenegro..

In de bus zijn we wel weer slachtoffer geworden van de oplichterspraktijken, maarja, dat hoort erbij.. Iedereen betaalde met vijf euro en kreeg een euro terug. Wij betaalden met vijf euro en kregen niets terug.. Ja, zo werkt dat hier.. Het is verstandig om met de budgetplanning rekening te houden met zulke praktijken.. Wij denken dat je met een percentage van tussen de 10 en 15 procent wel redelijk uitkomt.. Die tariefjes kunnen aardig oplopen als er ook daadwerkelijk corrupte ambtenaren bij de oplichtingspraktijken betrokken zijn..

Momenteel zit ik in een guesthouse van Professor Velania, maar daarover later meer.. Nu eerst een verslagje van Podgorica.

Gisteren in de middag zijn we aangekomen in Podgorica, een typische sovjetstad.. Overal betonnen gebouwen, grafiti en noem maar op.. Rond een uurtje of vijf gingen we de stad verkennen... Er was helemaal maar dan ook helemaal niemand op straat, en dan te bedenken dat het zondagmiddag was... Geen mensen in restaurants en bars, op terassen, geen auto's; echt helemaal niemand... Echt bizar om zo'n verlaten stad, de hoofdstad vanMontenegro,te zien op klaarlichte dag.. Echt een geniale ervaring, vergane glorie van een Sovjetstad.... Nadat we op een leeg terras een biertje hadden gedronken, gingen we naar een traditioneel restaurant.. Gezien daar ook niemand zat besloten we om toch maar even door te lopen.. Uiteindelijk kwamen we bij een super hippe en moderne Buddha bar uit.. Echt supermooi van binnen, super relaxe muziek en als er mensen waren geweest dan was de sfeer waarschijnlijk ook chill... Hoe dan ook, wij hebben daar ons wel vermaakt.. Rond een uurtje of acht gingen we weer naar buiten, richting het centrum en ineens waren alle straten helemaal vol. De terrassen zaten vol, de restaurants, echt overal mensen ineens... Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt.. Als je het hebt over een stad die tot leven komt, dan heb je het over Podgorica..

Podgorica had ook echt zo'n typische Sovjetsfeer; daar voelen wij ons wel thuis.. Op een of andere manier vermaken wij ons prima, hoewel ik zo'n stad niet aan zal raden bij iemand... Zelfs de Lonely Planet had niet meer dan een pagina over deze stad en adviseerde backpackers om niet in de stad te verblijven omdat er niets te doen... Dat laatste klopt helemaal, er is niets, ja een Clocktower maar dat stelt ook echt niets voor.. Maar ik vind dat je als reiziger door de Balkan en Oost Europa juist wel in zo'n stad moet verblijven om echt goed de sfeer te proeven...

Pristina is totaal niet te vergelijken met Podgorica, maar daarover vertel ik morgen wel eea.. Nu eerst even op ons balkon chillen en waarschijnlijk slaap ik daar ook want in de kamer is het niet uit te houden... Voor het eerst dat we geen airco of ventilatie hebben, nou en dan ga je echt gelijk van de kaart...

Kotor to Podgorica

In Kotor is het vroeg in de ochtend qua temperatuur niet eens uit te houden en dan te bedenken dat je daar nog redelijk dichtbij aan de kust zit.. Bij het uitchecken vroegen we of ze gelijk in podgorica voor ons konden reserveren.. Op zich was dat geen probleem maar ze vroeg zich sf of we zeker wisten dat we naar Podgorica wilden omdat er niets te doen is en het nog heter is dan in Kotor.. Nou de Lonely planet vindt podogrica ook niet echt relaxed dus de moed zonk ons al in de schoenen.. Maarja we konden niet anders.. Voordat we weggingen hadden we op een terras in Kotor nog een omelet besteld.. Na twee happen was ik al van de kaart.. Bij navraag aan de ober bleek dat er vijf eieren inzaten; dat verklaart een hoop.. Ongeveer twee uur later voelden we ons pas weer fit genoeg om met de bus naar Podgorica te gaan.. De busreis was supermooi.. Montenegro heeft eigenlijk alleen bergen en dat verklaart ook waarom al dat reizen zoveel tijd hier.. Maar daar krijg je dan wel weer een adembenemend landschap voor terug.. Nou niet alleen het landschap ontneemt je de adem, ook de rijstijl van de chauffeur maar dat terzijde.. In Podgorica hadden we voor de verandering zo het hostel gevonden.. Het ligt vlakbij het busstation en in de achterbuurt.. Bekende plaatsen voor ons.. Wij weten altijd een ding en dat is: hoe getrashter alles wordt, hoe dichter we bij het hostel komen.. Die wetenschap klopt altijd.. Het hostel hier is heel relaxed want we hebben een private appartement.. Maar je kan hier niet voorstellen dat hier hele gezinnen leven, zonder airco.. We moeten nu de bus temmen dus over Podgorica vertel ik later wel weer.. We gaan nu met de bus naar Pec in Kosovo en daarna naar Pristina.. Tot later :)

Kotor

Gisterenavond hebben we het St. Johns fortress beklommen/bezocht. Het is een prachtig ford dat tegen de steile berghelling aan ligt. De wandeling was dan ook loodzwaar en de temperatuur was erg hoog, ondanks dat het al eind van de avond was.. Het zweet brak me aan alle kanten uit.. Maar het was het allemaal waard dat het uitzicht over Kotor en de baai prachtig was.. In de baai liggen allemaal super luxe jachten, echt niet normaal meer.. Dat zal vast geen zuivere koffie zijn, maar dat terzijde.. Nadat we het fortress beklommen hebben, zijn we de stad ingegaan.. Je waant je echt in de Middeleeuwen hier en gecombineerd met de dj's op straat 's nachts levert dat toch een vreemde ervaring op.. We hebben met een aantal Engelsen, Amerikanen en Australiers een paar biertjes getemd op het terras.. Maar dat duurde niet echt lang want ik was super moe en vandaag hebben we een lange reis voor de boeg.. Al vraag ik me wel af wat daarvan terecht zal komen gezien het nu al half tien is... We zouden vandaag met de bus naar Kosovo gaan en das nog niet makkelijk... Ja er is een directe bus vanaf Podgorica (de hoofdstad van Montenegro) maar die vertrekt savonds om negen uur en dan kom je om vier uur snachts in Pristina aan (de hoofdstad van Kosovo).. Dat is niet echt een relaxed idee, maar wel avontuurlijk hahaha.. Maar het wordt toch een andere route waarschijnlijk maar dat we moeten nog even kijken hoe of wat.. Misschien dat we vanavond wel gewoon in Podgorica slapen, das twee uur met de bus vanaf hier.. Nou dit was het voorlopig weer.. Afhankelijk van ons reisplan zal ik of vanavond of morgen pas een update kunnen geven, of ik het dan ook echt doe, is een tweede :)

Florian Guesthouse

Inmiddels zijn we in Kotor| (Montenegro) aangekomen maar ik zou nog even eea vertellen over de homestay bij Florian.. Zijn guesthouse zou op 10 min lopen van het centrum zijn, maar de minuten in albanie duren blijkbaar iets langer dan bij ons want het hostel lag midden in de Alpen.. Wel perfect gesitueerd, super mooie uitkijk op de bergen..

Zijn Guesthouse was gewoon bij hem thuis.. Hij woonde daar met zijn vader en moeder, zussen en broers, ooms en tantes en allemaal kleine kinderen... Een typisch Albanees gezin.. Naar mijn idee hadden deze mensen het niet slecht.. Zijn vader maakte wijn en hij verbouwde allerlei groenten en fruit.. Op een gegeven moment stonden we ook midden in die boomgaard om fruit van de boom te proeven.. Weigeren was geen optie want dat vatten ze dan op als een belediging...

Bij het hostel zat het diner en het ontbijt inbegrepen, dat laatste is niet zo bijzonder, het eerste wel.. Al die vrouwen waren druk bezig met het voorbereiden van de maaltijd.. Ik was nog een beetje huiverig omdat ze ook veel 'interiors' eten, dat zijn ingewanden enzo dus niet echt relax.. En ja, weigeren is geen optie.. Op een gegeven moment kwam Florian met het verlossende woord dat de maaltijd bestond uit vegetables, groenten dus.. En als ik zeg dat die maaltijd perfect was dan doe ik die maaltijd eigenlijk nog te kort... Typisch Albanese cuisine met allemaal pepers, die dan niet zo scherp waren, aubergine, soort griekse salade, homemade kaas en brood en dus huisgemaakte wijn.. Die wijn kostte wel 5 euro extra maar dat terzijde... Die kaas was overigens super sterk; die had zijn buurman gemaakt (die vier kilometer verder woont haha).. Ik had als eerste die kaas geproefd en zij dat het perfect was, daarna had vdv een super groot stuk genomen en die ging gelijk helemaal van de kaart hahaha, echt geniaal...

Na de maaltijd hebben we ongeveer wel verplicht een aantal uur met Florian moeten praten.. Die gast had best een hoop te vertellen maar niet alles even boeiend; zijn Engels was wel ok dus dat viel dan weer mee.. Een verhaal was zeker wel relaxed, namelijk dat er een Amerikaan daar had geslapen die op rondreis was met een motor die hij in Bulgarije had gekocht.. Maar opeens moest ie ineens terug naar Amerika dus zei hij tegen Florian dat hij een probleem had.. Afijn, die motor heeft ie daar laten staan en die haalt ie volgend jaar weer op hahaha...

Naast ons was er trouwens nog een Poolse gast daar bij Florian; relaxe kerel ook.. Die zou daar een aantal dagen blijven maar vond het idee ook niet echt relaxed dat wij vandaag weggingen; hij vroeg ook constant aan Florian of er nog andere gasten kwamen. Ik vraag me ook serieus af hoe die gast het gehad zou hebben als wij er niet waren.. Dan zat hij daar alleen met Florian en zijn familie.. Niet dat dat onveilig is maar wel saai; juist het backpacken is relaxed omdat je eens wat mensen ontmoet enzo..

Al met al was de homestay, afgezien van zijn verhalen, wel een aparte en enerverende ervaring.. Zoiets maak je ook zelden mee.. Een aardige gast maar was blijkbaar wel onzeker want we moesten constant complimenten geven voor alles.. Daarna had hij ons naar het busstation gebracht en vanaf daar met de bus naar Kotor...

Die busreis was prachtig want we reden langs de Montenegrijnse kust.. Er zijn ook heel veel badplaatsen hier in Montenegro, te vergelijken met Scheveningen maar dan wat mooiere ligging.. Kotor is een Middeleeuwse burcht eigenlijk, helemaal omgeven door oude vestigingsmuren... Je hebt echt het idee dat je in de Middeleeuwen loopt..

Morgen gaan we vanaf hier met de bus naar Podgorica (dat is de hoofstad van Montenegro) en daarna met de bus naar Kosovo... Dat schijnt nogal een aardige reis te zijn qua afstand, we zullen zien.. Ik verwacht in ieder geval niet dat ik dan internet heb. We zullen zien..

Nu eerst even Kotor verkennen en vanavond een bbq voor maar 5 euro, inclusief de wijn .. .

Tirana to Shkodra Guesthouse

Zooo ben weer wakker :) Gisteren zijn we met de bus vanuit Tirana naar Shkodra geweest.. Het landschap is best mooi hier maar die schoonheid wordt regelmatig onderbroken door niet afgebouwde gebouwen.. Echt bizar hoe vaak die Albanezen aan iets beginnen en het niet afmaken.. Onderweg hebben we nog zo'n fortress gezien, best indrukwekkend.. In Shkodra aangekomen moesten we ons orienteren waar we waren en waar we heen moesten. De beste plek daarvoor is natuurlijk een terras. Gelukkig stond Shkodar niet in de lonely planet en we hadden geen internet dus dat was nog niet al te makkelijk.. Daar hadden we van geleerd dat we meer printscreens moeten maken van googlemaps, dus dat hebben we voor vandaag alvast gedaan... Er zijn geneog albanezen die ons wilden helpen maar het zijn allemaal oplichters en er zijn geneog toeristen die daar intrappen.. Er was een gast die zei dat de taxi 20 euro kostte en dat hij in het stadscentrum een hotel kende voor 30 euro wat dus al met al veel goedkoper was.. Nou dat hostel was waarschijnlijk gewoon bij hem thuis en dat van die taxi klopte ook niet.. Toen hij ook nog over corruptie begon en dat hij wel betrouwbaar was, wisten wij zeker dat hij niet betrouwbaar was.. Na wat flinke onderhandelingen met veel albanaezen zijn we hier voor vijf euro naar toegebracht.. Over ons verblijf vertel ik later meer.. Nu eerst ontbijt...

Tirana

We maken hier echt zoveel mee, dat valt allemaal niet te beschrijven maar ik zal een poging wagen... Gisteren zijn we met de boot uit Bari aangekomen in Durres.. De bootreis was prima alleen wel veel ongure types, zoals zigeuners enzo, aan boord; daarom hebben we voor de zekerheid maar een hut bijgeboekt.. Toen was alles echt perfect en hebben we nog tot midden in de nacht op het dek gechilled.. In Durres werden we gelijk geconfronteerd met de oost europese realiiteit; daar word je niet echt vrolijk van.. Allemaal opdringerige taxichauffeurs achter je aan die vervolgens ook met je mee blijven lopen.. Er werden trouwens ook pennen uitgedeeld als promotie voor een telecomprovider.. Dat moet je nooit aannemen omdat je dan 5 meter verder het bij zon gast af moet rekenen.. Maarja, wij waren nog niet helemaal aangepast dus wel die pennen aangenomen.. Gelukkig bleek dit geen scam te zijn maar het was wel weer een les.. Vanaf dat moment hebben we samen alle veiligheidsprotocollen doorgenomen.. Zoals bijvoorbeeld niet onzeker en vragend om je heen kijken als je de weg niet weet, maar gewoon doorlopen en op een rustige lokatie je herorienteren.. Vanaf de boot zijn we dus resoluut een kant opgelopen, maar ja wel de verkeerde maar dat moet je dan maar op de koop toenemen.. Dat bracht ons trouwens bij een truckerscafe.. Daar hebben we even een paar uur gechilled en ontbeten met cola en chips.. Vervolgens wisten we ook mbv de lonely planet hoe we bij het station moesten komen.. Uiteindelijk zijn we met de bus in Tirana aangekomen.. Er was wel airco in die bus maar niet voldoende, maar dat terzijde. Het hostel bleek moeilijk te vinden, de routebeschrijving klopte totaal niet. Het meest aparte van het hostel is dat het super groot is en wij zijn de enigr gasten habaha.. We zijn nog wel opgelicht hier maar dat zijn praktijken waar je aan moet wennen.. Daarna hebben we de stad getemd.. Stelt niet veel voor qua bezienswaardigheden dan.. Er is een of andere piramide maar dat ding is helemaal getrasht, echt oosteuropees.. Dat was serieis het meest bizarre dat we tijdens trips gezien hebben.. Daarna zijn we in een soort euromast geweest en daar in de draaiende bar hebben we de stad rondom gezien, super mooi en handig want dat scheelt weer een hoop lopen.. 's Avonds hebben we de traditionele albanese cuisine getemd; dat is goed eten.. Daarna had vdv nog een zonnebril gekocht wat een hilarische situatie opleverde.. Hij zettenamelijk die bril op en daarna begonnen die verkoopsters heel hard te lachen, nou toen lagen wij ook helemaal dubbel en vdv had nog steeds die zonnebril op.. Die heeft ie overigens wel gekocht; volgens ons is het een damesmodel vandaar de hilariteit.. Trouwens, de armoede komt snachte tot leven hier; de rest van de stad trouwens ook..Overal kinderen die aan je gaan hangen en geld willen, overal opfldringerige verkopers en noem maar op.. Maar ons veiligheidsprotocol doet ook onder deze omstandigheden goed zijn werk.. We hebben net ontbeten en gaan nu richting de bus naar shkodra, duurt ongeveer anderhalf uur, zonder airco met 38 graden.. We zouden eigenlijk 2 nachten blijven hier maar zo boeiend is tirana ook niet.. Waarschijnlijk morgen weer een update..